چو ایران مباشد تن من مباد

هــمــانا که امــد شــما را خبـــــر***که مــــا را چه امد ز اخـــــــتر به ســـر
از این مار خوار اهریمن چهـــرگان***ز دانایی و شــــــــرم بــــی بهرگـــــان
نه گنج و نه نام و نه تخت و نـــژاد***همی داد خواهند گیتـــــــی به بــــاد
از این زاغ ســاران بی آب و رنــگ***نه هوش و نه دانش نه نام و نه ننگ
هم آتـــــش بــمردی به آتشـــکده***شــــدی تیره نوروز و جــــــشن سده
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر***ز اخــــــتر هـــــمه تــــازیان راست بر
برنــجـــد یکی دیــــگـری برخــــورد***بــــداد و بــــبـــخش هـــــــمی ننگرد
ز پیمان بگردنـــــــد و ز راســـــتی***گـــرامی شود کـــژی و کـــــاســـــتی
پیاده شود مـردم جـــنگ جــــــوی***سوار آنک لاف آرد و گفـت و گـــــــوی
شود خار هر کـس که بد ارجــمند***فرومـــــایـــه را بــخـــت گــــــــردد بلند
پراکــنـــــده گردد بــدی در جـــهان***گــــــزند اشــــکارا و خــــوبــــــی نهان
نشــان شــب تــــیــره آمد پــدیــد***هـــمـــی روشــنــایـــــی بخواهد پرید
کشاورز جنگی شـود بـــی هــنــر***نــــژاد و بـــــــزرگی نـــــــیـــــاید به بر
ربــایــد هـمی این از آن آن از این***ز نـــفـــریــــن نــــدانــنـــــــد باز آفرین
نهــان بــدتــر از آشــکارا شـــــــود***دل شــاهــشــان ســنــگ خارا شود
بد اندیــش گــردد پــدر بــر پســــر***پــســــــر بـــــر پدر همچنین چاره گر
شــود بنــده بـــی هنـــر شــهریار***نــــــژاد و بـــــزرگی نیــــــاید بــــه کار
به گــیــتــی کسـی را نمــاند وفــا***روان و زبـــــان شــــود پـــر جـــفـــــــا
هــمــه گنــج ها زیر دامــن نــهنـد***بـــمیــــرند و کوشش به دشمن نهند
زیان کسان از پـــی سـود خویش***بــــجــویــنـــد و دیــن انــدر آرند پیش
بــریــزند خــون از پــی خواســتــه***شــود روزگــار مــهــان کـــــــــــاسته
ز شیـر شـتر خـوردن و سـوسـمار***عــــرب را به جــایی رسیدسـت کار
که تـــــاج کیــــانــــــی کـــنـــد آرزو***تــفــو بــر تــو ای چــرخ گـــردون تفو
همه بوم ایـران تو ویـــران شــمـــر***کــنام پـ-لــنگان و شــیــران شــمــر
پـــــر از درد دیـــــــدم دل پارســـــا***که اندر جـــهــان دیـــو بــد پادشـــاه
نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند***هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند
نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین***چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین
دریغ است ایران که ویـــران شـــود***کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود
همه سربه سر تن به کشتن دهیم***از آن به که ایران به دشمن دهیم
چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد***در این مرز و بوم زنده یک تن مباد